Το μέτρημα του αιώνος

Άγρυπνες νυκτερίδες ανοικτιρμόνως στροβιλίζουν πέριξ της πύλης των ιδεών

Ηχητικά νεύρα ατελευτήτως πάλλονται στον παλμό της ανηκέστου εξάρσεως .

Λάθρα στις κάμαρες εισέρχονται  αυλητρίδες, θεραπαινίδες μιας ακαταλήπτου μετρικής .

Οι άψαυστες χορδές μιας ανεξερευνήτου συνουσίας έξαφνα αντηχούν.

Μυστηριακά κεκαλυμμένες σκέψεις εντέχνως ξετυλίγονται,

θίασοι βακχικοί κραυγάζουν ομοθυμαδόν λέξεις πρωτόφαντες,

Έμπυροι θαυματοποιοί αναγιγνώσκουν  τον αΐδιο του σύμπαντος ρυθμός,

συνεπαρμένοι απ' τη θεία μέθη εραστές πασχίζουν να καταλύσουν τους νόμους.

Ένα μοιραίο βλέμμα προς τα πίσω την κρίσιμη στιγμή κατέστη οδυνηρό.

Η τύχη του δαίμονος που περιφρόνησε τη λιγεία

λύρα του Απόλλωνος, ξεκρέμαστη κατάρα καραδοκεί.

 Υπόμνηση της τελευτής  του εξιλεωθέντος Αίαντος

πέλεκυς θανάτου πλήττει τον μαινόμενο οπλουργό,

δηλητηριασμένοι μανδύες ξεσκίζουν την σάρκα μας.

Δύσκολη μα ανεκτίμητη σήμερα η τέχνη του ωρολογοποιού.

Μεταμεσονύχτιο

Και αυτή η νύχτα δε θα είναι μοιραία. Το ξέρω!

Όσο και αν η συνείδηση κλονίζεται από απρόσκλητες σκέψεις

όσο και αν το σώμα γίνεται άθυρμα ανιάτων παθών,

ο επίδοξος εχθρός είναι ένα απολίθωμα των στιγμών εκείνων

που με τις κρίσιμές μας αποφάσεις νομίσαμε πως απαλείψαμε.

Κι όμως...αυτή η αντίσταση είναι για μένα μια παρωδία!

Αμέσως μετά τον μεταμεσονύχτιο θρίαμβο,

μονάχος θα θρηνήσω την  ανάλγητη ψυχραιμία μου.

Θα ήθελα έστω και για μια φορά βυθισμένο σε  τέλεια πλάνη

το πνεύμα να πέσει έξω στις εκτιμήσεις του για τους ανθρώπους

κι αυτή την ήττα να την πληρώσει η ύπαρξη με τίμημα βαρύ! 

Τις ώρες όμως εκείνης της ανάγκης ολοκληρωτικής συνθηκολόγησης,

προβάλλει το ένστικτο που κάποτε έσωσε από τα κύματα τον ποιητή!

Ίσως κάποια άλλη νύχτα να είναι πραγματικά ισοπεδωτική,

και το φως της μέρας με βρει να περιφέρομαι αλλόφρων ανάμεσα στα πλήθη!

Απόψε όμως αργά ή γρήγορα θα παρακάμψω τους πνιγηρούς πειρασμούς.

 https://www.youtube.com/watch?v=F-H4y2A25gE

Η ευθύνη του μέλλοντος

Ἀυτάρ ἐγώ παλίνορσος ἐλεύσομαι ἐς πόρον ὕμνων,


τόν πρότερον κατέλεξα, λόγου λόγον ἐξοχετεύων,


κεῖνον· ἔπει Νεῖκος μέν ἐνέρτατον ἵκετο βένθος


δίνης, ἐν δέ μέσῃ Φιλότης στροφάλιγγι γένηται,


ἐν τῇ δή τάδε πάντα συνέρχεται ἕν μόνον εἶναι


οὐκ ἄφαρ, ἀλλά θελημά συνιστάμεν’ ἄλλοθεν ἄλλα.

(Simplicius, Physics Β 35, 1)


Ένεκα της συσσωρεύσεως ανυπολογίστου προς την ιστορία χρέους,

διερράγη ο  συμμετρικός γήινος σφαίρος.

Μονάχη έγνοια μας  η συντήρησις ενός αργεγόνου κλέους.

Φευ! Η δάφνη κατεμαράνθη!

Εμπορευματοποιηθείς φυλακίσθηκε στα τάρταρα o Έρως!

Η ζωοδότρα φιλότης ετμίθη, βίβλος εγένετο. Διατίθεται διά πάσαν χρήσιν!

Το κήρυγμα μίαςς αλλήθωρης αγάπης ετρανώθη

μηδείς εις την ησυχία του αφέθη δίχως έξωθεν οχλήσεις.

Εκράτει δε νείκος, εκ του αδιαπεράστου ζόφου εγένετο Χάος.

Χάος ωδίνει και τέξεται ακατάλυτον και αείρροον δίνην.

Κτηνώδης του κατακρημνισθέντος παλαιού η οιμωγή,

του σήποντος παρόντος  ανήκεστος η οδύνη.

Τον οικοδόμον του μέλλοντος διέχει βαρυτάτος ευθύνη.

Aπεγκλωβισμός

Πολυδιάστατος λαβύρινθος  βρίθει αδιεξόδων και διακλαδώσεων.

Άβατες στοές βυθισμένες στο ημίφως , εύσχημα κιονόκρανα.

Στα άδυτα σιγοκαίει ένας βωμός . Τέχνημα ρυθμού απροσδιορίστου.

Οι οφθαλμοί σφαλίζονται περιδεείς! Το σώμα ηδυπαθές παραλύει!

Αμείλικτος γεωμέτρης  ο χρόνος προσφάτως διέγραψε έναν ακόμα κύκλο.

Το κτίσμα  γιγαντώνεται. Ανυπολόγιστο το εμβαδόν ,απρόβλεπτο το εύρος του!

Οι κοσμολογικοί νόμοι του σύμπαντος έχουν  καταστρατηγηθεί.

Ο έγκλειστος οφείλει κάθε γωνιά που τον περιβάλλει να εξερευνήσει.

Όποιος θεωρήσει εύκολο τον απεγκλωβισμό αιώνια  θα δεσμευτεί.

Χαμένος όποιος το μεγαλείο που τον περιβάλλει παραγνωρίσει.

Ο ήρωας σταθμίζει την κατάσταση , φυσικό να αμφιταλαντεύεται.

Γνωρίζει πως ουδείς δύναται να εξέλθει σώος και αβλαβής.

Τα λογικά του ενδέχεται να διασαλευθούν, η φυσική του ρώμη θα καταβληθεί,

Καταλαβαίνει πως δεν υπάρχει εναλλακτική. Καθαρθείς  κινείται προς τα μπρος!

Μετεωρολογικό Δελτίο

Δριμύ κύμα καύσωνος μαστίζει την πολιτεία.


Τοξική σκόνη ορισμένως κομισθείσα εξ ανατολών ,


καθιστά ασθενείς τους πνεύμονας των εισπνεόντων.


(διέξοδος φαίνεται να υπάρχει μόνο προς δυσμάς ...)



Εδώ, το θέρος αποχαιρέτησε τον ειδυλλιακό του χαρακτήρα,


σύμφωνα με τους επαΐοντες λογίζεται ως η πλέον εφιαλτική εποχή.


Ένεκα της υπέρμετρης εκπομπής υπεριώδους ακτινοβολίας


ελάχιστοι δύνανται ν΄ ατενίσουν άνευ φόβου τον ουράνιο θόλο,


το πλήθος ιδιωτεύει περιδεές αναμένοντας το τέλος της ξηρασίας.


Το καινοφανές συμβάν της διαρκώς αυξανόμενης θερμοκρασίας


κατά τας γραφάς θα πλήξει κάθε έγγεια δραστηριότητα.


Λέγεται πως οι παίδες θα απολέσουν τα παίγνιά τους,


τα ζευγάρια θα λησμονήσουν κάθε προδιάθεση ερωτική.


Ο ήλιος της δικαιοσύνης εξοργισμένος κατέστη Ερινύς.


Σαν χρόνια κατάρα, ανήκουστη θα μένει κάθε παράκληση για βροχή.




Aποστροφή





-Δίσεκτοι χρόνοι μα η αιωνιότητα δε δείλιασε...


H αποθέωση της σκέψης, ( Ω αισχύλεια πότνια Παλλάς)


παρέχει στο μετεωριζόμενο γένος των βροτών


τη δύναμη που θα εξευμενίσει το τέρας


όσο απεχθές κι αν εικονίζεται στα νομίσματα των κιβδηλοποιών.

Ἰχνηλασία

Μύχιες σκέψεις παλίμψηστες περγαμηνές συγκεχυμένες,

δίχως τελεία άρρητες υπεράριθμες προσθέσεις,

πράξεις που βρίθουν αγκυλών και παρενθέσεων

ξεπηδούν από τα ορύγματα μιας υπογείου συνειδήσεως.

Καταποντισμένα ονείρατα μιας ιλαρής και ορθοδόξου ευζωίας

πνίγηκαν στην πρώτη θέα του γκρίζου σεληνιακού τοπίου

μόλις ξυπνήσαμε. Τελικά τι θα σωθεί, τι τέλος πάντων θα κρατήσουμε ;

Άδεια κελάρια οι συναναστροφές , κάποτε ξύδι στα χείλη μας έσταξαν,

πίστεις πως το γλυκόπιοτο νάμα στέρεψε διέρρευσαν.

Το λάλον ύδωρ όμως  ρέει στην Κασταλία Πηγή,

μα φοβηθήκαμε να διαβούμε την Αχερουσία

γι’ αυτό και τώρα ζητιανεύουμε  ύλη κοσμογονική,

η ελεημοσύνη καμία λύση δε θα δώσει στην προσμονή.

Η απάντηση βρέθηκε στο αίνιγμα της Σφιγγός

μα ο ήρως εξηπατήθη από τη λάμψη εκείνη τη δολερή,

πρώτα κατέστη πατροκτόνος κι έπειτα μιαρός μητραλοίας.

Η απάντηση βέβαια μετρά,.. Μετρά ο άνθρωπος.

Στην εποχή μας υπάρχει άραγε τέτοιο ον

Ή έπεσε μαχόμενο ηρωικά υπέρ πάτρης,

μεγαλαυχούμενο από τις δάφνες που του προσέφεραν,

οι χαλκευμένες σελίδες της ιστορίας;

Στιχούργημα κάπως προσβλητικό

Tό ὄτι δέν περίμενα κάτι καλύτερο ἀπό σένα, δέν μπορῶ νά τό ἀρνηθῶ.

Πάντως διατηρῶ τό ἀναφαίρετο δικαίωμα νά σε κρίνω.

Μπορεῖ οί ἐπικρίσεις μου νά 'ναι δριμεῖες

καί τά ἐπιχειρήματά μου  κάπως προσβλητικά,

μήν παριστάνεις ὅμως τόν ἀδίκως θιγόμενο καί  τήν ἀθώα περιστερᾶ.

Ἴσως ὄντως νά  ἔχεις διαβάσει τά δύο –τρια βιβλία

στά  ὁποῖα καμώνεσαι πώς ἀναδίφησες

καί  νά  διανθίζεις τό λόγο σου μ' ἀφορισμούς εὐκλεῶν στοχαστῶν τοῦ παρελθόντος,

μ΄ αὐτά ἐπ’οὐδενί  δέ σέ λογίζουν ἐπιστήμονα περιοπῆς.

Πάλι θ' ἀντιτείνεις πώς παιδιόθεν μυήθηκες στήν ἐνεργό πολιτική,

ἐγώ ὅμως ξέρω πώς ἐξ ἀπαλῶν ὀνύχων κομματικοποιήθηκες,

πιθηκίζοντας τ' ἄναρθρα συνθήματα πού καλλιεργοῦν τό σύνδρομο του τετραποδισμοῦ.

Πώς ἄραγε ζητᾶς φίλε μου νά σέ πάρω στά σοβαρά ὅταν ἐσύ καί οἱ  σύντροφοί σου

καταστήσατε τήν ἐνασχόληση μέ τά κοινά , σύνδεσμο φανατικῶν ὀπαδών;

Σύν τῷ  χρόνῳ  μεγάλωσες κι  ἐξελίχθηκες σέ θηρευτή ἄχρηστων ἐντυπώσεων,

ἔντυσες τίς λαμπρές δυτικότροπες  σκέψεις σου μ' ἀκριβά ἀμερικάνικα ὐφάσματα,

πήρες τή γνωστή περισπούδαστη πόζα καί  εὐθυτενῆς κίνησες γιά τό μέγα μονοπάτι.

Βέβαια νουθετῶντας τά πλήθη καί  κουνῶντας τά χέρια μηχανικά,

ἀκόμα μας διδάσκεις γιά τούς κινδύνους πού  ναρκοθετοῦν τό μέλλον μας.

Παραλείποντας τά δυστυχήματα πού προξένησε ἡ  φάρα σου,

μᾶς παρουσιάζεις τίς λεηλασίες πού  ὑποστήριξες σάν ἀναγκαῖες θυσίες.

και προκρίνεις την ανάγκη κοινωνικής γαλήνης και συναίνεσης εθνικής.

Ἔχεις κι ἐσύ τ' ἀναφαίρετο δικαίωμα λόγου ,ἀνενδοίαστα θά παραδεχτῶ,

ὅμως τό κατοχυρωμένο δικαίωμα τῆς ἰσηγορίας μ' ὠθεῖ ν’ ἀπαντήσω.

Στόν ἴδιο μου τόν ἐαυτό θ' ἀπολογηθῶ γιά τόν τραχύ τρόπο μου.

Κάποια στιγμή ὅμως θά  λάβεις τά  ἐπίχειρα τῶν πράξεών σου.

Θά  'ρθει ἡ   ὤρα νά  σέ  κρεμάσουν μέ  τό  σκοινί πού  τούς πούλησες....

Ἐλπίδος σῆμα

Ἡ ἐλπίδα ἔρχεται» ἀνέκραξε ἐκστασιασμένη ἡ  ὁμήγυρις.

Εἶναι πανάρχαιο ἔθιμο νά κρεμοῦν τούς Προμηθεῖς νοῶ.

Σέ τοῦτα ἐδῶ τά χώματα αἰωνίως εὐδοκιμοῦν μοναχά

οἱ χάσκοντες καί ἀμβλύνοες ἀδερφοί των συμπεραίνω.

Ἀκόρεστα χείλη διψοῦν ἀκόμα γιά οὐράνιες εὐεργεσίες

ἤ  φιλολαϊκές μεταρρυθμίσεις νεοπαγῶν    ἐξουσιῶν.

Ἡ διήγησις προστάζει ἡ ἐλπίς νά βρίσκεται ἀκόμα στόν πάτο τοῦ πιθαριοῦ,

ἡ πλέμπα προσμένει τήν πολυπόθητη ἐκείνη ἔξοδο τῆς Σωτῆρος,

τινές γιά νά τήν ἐξευμενίσουν  φέρονται σάν χρόνιοι ὑπήκοοί της,

συχνά προφητεύουν γιά νέους ἀσυννέφιαστους καιρούς.

Μέ κηρύγματα οἰκτίρουν ἀλλόκοτους καί ἀπέλπιδες νόες

καί  θεωροῦν φαντασιόπληκτες τίς καρδιές  πού παλεύουν

γιά τό δίκαιο καί τοῦς ἀγῶνες γιά τό μέλλον μάταιους.

Ἄλλοτε πάλι γίνονται θεματοφύλακες τῆς δημοκρατίας

 φθασμένοι ψυχαναλυτές και χαρισματικοί κοινωνικοί λειτουργοί.

Μίλησαν γιά τόν Βαγγέλη, τόν Παῦλο, τόν Ἀλέξη, τόν Κωνσταντῖνο,

τόν Ἐρνέστο ,τήν Κατερίνα, τόν Γρηγόρη τόν ἄνθρωπο μέ τό γαρύφαλλο…

Εἶναι ἄριστοι σ’ αὐτό, μονάχα μιλοῦν γιά σένα , γιά μένα,

τόν ἀπέναντι, τόν παραδίπλα , ποτέ ὅμως γιά τόν ἐαυτό τους.

Συχνά ἀρέσκονται νά ἐλεημονοῡν πένητας καί κατατρεγμένους,

ἀγαποῦν νά λογίζονται χρηστοηθεῖς, εὐεργέτες κι ἄλλα τέτοια κοσμητικά.

Ἰσχυρίζονται πώς δέ μένει περαιτέρω χρόνος γιά δράση κοινωνική,

κι εἶναι ὡραῖο ἄλλοθι ὁ  χρόνος 

ὁ ἄτεγκτος πού γρήγορα κυλᾷ.

Στούς καιρούς μας  τέλος οἱ  ποιητές παρατηροῦν καί γράφουν

γι' αὐτόν πού περήφανος ἀναλίσκεται στήν πυρά

ποτέ ὅμως δέν πέφτουν  νά τον σώσουν.

Ἐπειδή εἶναι μοιρασμένοι στά δύο,

βρίσκουν στό διάβημά του ἱδεαλιστικά κίνητρα

κι ἀπερίσπαστοι τραγουδοῦν τήν ἐλπίδα πού καταφτάνει.

Εἰς μάτην. Ἡ ἐλπίς  πέρασε κάποτε ἀπό τή γῆ μας

μά εἰσερχομένη στήν ἀτμόσφαιρα ὡς μετεωρίτης

ἀκίνδυνος γιά τήν παγιωμένη τῶν πραγμάτων τάξη,

ἀμέσως διελύθη στά ἐξ ὧν συνετέθη!

Στούς ἐκποιητές τῆς (παραποιημένης) Ποιήσεως

Ζυγίζουν τίς ἰδέες μέ ἀνοίκεια μέτρα καί σταθμά,

Τήν αὐθεντία πλέον ποιός ν' ἀμφισβητήσει τολμᾷ;

Διδάσκουν πώς ἀξίζει  καί καινοτομεῖ πιά τό εὐπώλητο

καί πρέπει νά σιωπήσει ὁριστικά κάθε βέβηλο  κνώδαλο.

Ἐδῶ καί χρόνια οἱ πνευματικοί ταγοί κατέστησαν ὠκύποδες λαγοί,

δίχως οἶκτο πρῶτοι ἐγκαταλείπουν τό καράβι ὄταν ναυαγεῖ.

Τῶν κραταιῶν τά ψιχία νά τσιμπᾷ τό ἀχόρταγο ράμφος

ἡ ἀκαδημαϊκή ἐξέλιξη ἀναμφίβολα ἀκατανίκητο πάθος.

Kαθ΄ἕδρας  πάντα ἀκκιζόμενοι μέ τό γνωστό περισπούδαστο ὔφος,

προστάζουν  ν' ἀποκηρύξουμε ὄσα ὑποσχεθήκαμε ἔνα δείλι στό  ἡμίφως.

Μονάχη   ἐγνοια ἡ διαστρέβλωση, εὐσεβές ἕργο ἡ  λογοκρισία.

Βαφτίσαν τήν ἐλευθερία βαρβαρότητα, ὕψιστη ἀρετή στέφθηκε  ἡ  ἀκρισία.

Διακήρυξαν πώς θά μας μάθουν νά σκεφτόμαστε 

καί  θά γεμίσουν τ΄ ἀδειανά σακιά μέ ἡθικές ἀξίες,

πώς  τήν ἐφηβική ὁρμή θά καταστείλουμε

 μ΄  ἀναλώσιμους  φίλους, ἀσπασμούς καί χειραψίες.

Πρώτη  φροντίδα τους νά διαφυλαχτεῖ ἡ  τάξη

κί  ἡ ζήση μας νά καταστεῖ πιότερο  "κοινωνική",

ἐν κατακλεῖδι προσφέρονται νά  μάς διδάξουν

 ἡ γραφίδα μας νά γίνει δημιουργική.

Στά  ἡθικοπλαστικά  πιεστήρια ὅμως ἀναπαράγονται κακότεχνοι κλῶνοι.

Οἱ στίχοι πού εἶναι καταδικασμένοι νά σωθοῦν εἶναι γραμμένοι μέ αἷμα.

Fragmentum Anaximenis Milesii

Οἷον ἡ ψυχὴ ἡ ἡμετέρα ἀὴρ οὖσα συγκρατεῖ ἡμᾶς, καὶ ὅλον τὸν κόσμον πνεῦμα καὶ ἀὴρ περιέχει.

[(Αέτ. I 3, 4 (D. 278)].

Ὡς Ἔρως κοσμοσείστης  μαίνεται και ταράττει τό ἅπαν

ό λογισμός  παρείσακτος εἰσβολεύς πίπτει ἀναχαιτισθείς.

Θάνατος  Νυκτός υἱός  , φύσει άναζωογονητικός

παραπλανητικά τελεσίδικος ,κρατεῖ τά ἡνία

             ἁρματηλάτης πτερωθείς.

Χωλός Ἥφαιστος δορυφόρος 

πυρφόρος βάναυσος Προμηθεύς

τραντάζει τα ἔργα τῶν θνητῶν ἀήρ βάσανος

 σκοταῖος ἰχνηλάτης Ύπερποντίου Ἀχερουσίας,

          πραματευτής ῥηξικελεύθων βίων.

'Αδήριτη ἀνάσα θεραπενίς Ἀνάσσης Ποιήσεως

 διά τοῦ ἀνέμου διασπαρθεῖσα πανταχοῦ

τονώνει κόσμους ἑρμητικά ὑποφώσκοντες.

-Ἁμαρτάνεις Θαλῆ, τό ἄκτιστον ὕδωρ ἐξατμίζεται

-Μήν κλαίεις τούς νηπίους Ὀδυσσεῦ,

ἦταν  μοιραῖο νά σκιστεῖ  ὀ ἀσκός τοῦ Αἰόλου.

Ἠ ἐπανάσταση τῶν ἀποκλήρων

Κάθε ἀλήθεια βυθίζεται ἀπροσδόκητα στήν ἀκρoτάτη  λήθη

κι  οἱ παγιωμένες λύσεις κρίνονται ἐκ τῶν πραγμάτων ἀλυσιτελεῖς.

ὄταν ἡ  παννυχίδα τῶν ἀποκλήρων τελεῖται μυστηριακά μέ παρελάσεις

καί λαμπαδηφορίες στήν ἀπροσπέλαστη κι ἄκτιστη Ἱερά Ὁδό,

ὁ πάντα ὁρμώμενος ἀπό τό  χρέος  ραψωδός δέν παρεκκλίνει.

Οἱ χορδές πάλλονται ἐκστατικά μέ νότες πρωτάκουστες, πολεμικές

σκοπός νά πλήξουν θανάσιμα τό βασίλειο τῆς ἐπίπλαστης ἁρμονίας.

 Οἱ δρακόντειοι νόμοι πλέον δέν ἐχουν καμία ἰσχύ,

πᾶσα θέσφατη ἐντολή ἐπιβάλλεται ὁμοθυμαδόν νά παραβιαστεῖ,

ἡ ἐξουσία τοῦ φόβου εἶναι γραμμένο ν' ἀνατραπεῖ μέ τό  πρῶτο βῆμα

ἀρές ἀναθέματος θά στοιχειώσουν καθένα πού δειλιάζει καί λοξοδρομεῖ,

πρωτόλειες ποιήσεις πλέον δέν ἐπιτρέπουν παρακλήσεις καί  συγχωροχάρτια.

Συνίσταται σ΄ ὁποιον κατατρύχεται ἀπό ἐπαμφοτερισμούς

ἀπό  τήν ὑπέρτατη ἐκείνη ἔκστρατεία ἄμεσα ν' ἀποσυρθεῖ,

εἶναι γραπτό νά μή γευτεῖ τήν θριάμβευση τῶν ἀποκλήρων.

Γιά λίγους νοεῖται ἐπιβίωση δίχως ἀλήθειες και καθιερωμένες λύσεις.