Άνοιξη

Dali - Spring

Στα μαλλιά σου πεσμένα φύλλα

βρόχινο νερό στα χείλη.

Στέρεψαν οι  πηγές.

Φιλί δεν φτάνει

να μας ξεδιψάσει.

Κοίτα τα έντομα!

Αιθέριοι δεσπότες.

Για μια σταγόνα αίμα, 

άδικα κυνηγάμε

τους λιλιπούτειους δάσκαλους

των πτήσεων μας .

Μην κάνεις θόρυβο!

Σιγά, να κρυφακούσουμε

τη φυλακισμένη καρδερίνα.

Ας μυηθούμε στη γλώσσα των πουλιών.

Ακατάληπτη κι όμως μας ταιριάζει.

Θα σπεύσουν άραγε; Θ’ ανταποκριθούν

στο κάλεσμά μας τα πρώτα χελιδόνια;

Σύρε να ξεσκονίσεις τη φωλιά.

ολόχρυση η μικρή γωνιά

στο φτωχικό σου παραθύρι.


Έλα να χαθούμε στους αγρούς!

Τον ύπνο του φιδιού

άσε με να ταράξω

σπάζοντας τον χαλκά

του αρκουδιάρη που παραμονεύει.

Στη φύση δεν χωρούν δεσμά.

Ακολούθησε με!

Στεντόρεια του Οδυσσέα η φωνή,

ξεχύνεται απ’ το χώμα.

Ακολούθησε με!

Στα πολυσύχναστα παζάρια δεν θα βρούμε.

την μοσχομυρισμένη άνοιξη των υποσχέσεων.

Εγχάρακτον

Εις τον Γοργίαν, υιόν του Σωφρονίου


Καλλίας Κρίτωνος.

Πτερωτής λέξεων.


Τα πρωινά Απολλώνιος,

Διονυσιακός τα βράδια.

Όσο λάμπει ο ήλιος

θιασώτης του Λόγου,

υπό του ημίφωτος της Σελήνης

θαλαμηπόλος του Ενστίκτου.





Εικόνα: Άθικτη αρχαία ρωμαϊκή επιγραφή που ήρθε στο φως κατά τη διάρκεια ανασκαφών στην αρχαία θρακική πόλη Καβύλη.

[]

Αργαδινός ξενίτης σε μια κορφούλα αλαργινή
κι όμως δεν λέω να κινήσω απ' τ' όνειρο.