Ελπίδες

Γύρεψα μια ανάσα

για το χαμόγελό σου

και τον ήλιο της Κυριακής.

Άπλωσα τα χέρια μου,

ν' ανταλλάξω το ξίδι

με μια σταγόνα δίκιο.

Όσες ελπίδες είχα σκόρπισαν

με το τέλος του παραμυθιού

κι έμεινα μόνος ως τ΄ αποβαθρο

μπρος στ΄ ακροθαλάσσι.

Aπολογισμός

 Τίποτα δεν χάνεται.

Ό,τι αφήνουμε

να γλιστρήσει

απ’ τα χέρια μας

τρέχει ξοπίσω μας

σαν τα φύλλα

που δεν άντεξαν

το ξεροβόρι

μα δεν κιτρινίζει,

δεν σαπίζει πότε.

Η αλήθεια της ψυχής

― όσο κι αν την κρύβουμε

με πράξεις θεατρικές ―

θα σταθεί μπροστά μας

την ώρα του απολογισμού.

Αόρατοι δικαστές θα κρίνουν

αν άξιζε ο χώρος που πιάσαμε

σ΄ αυτή τη γερασμένη γη,

ή αν σταθήκαμε ακόμα ένα βάρος.

Ουρανός

Κουρσάροι της αβύσσου
λεηλάτησαν τη γαλήνη.
Ένα με τη συννεφιά πια
στέκει πιστός στον ίδιο
σκουριασμένο θόλο.
Να τον υπερασπίζεστε
με τα μάτια σας
μέχρι την έλλαμψη.
Να στέλνετε σήματα
στ' αποδημητικά πουλιά.

[Καρδιά μου]

Καρδιά μου, μάθε
να είσαι ευάλωτη
στου Έρωτα τα τραντάγματα
κι ας ματώνεις· ας σπας
σε χίλια κομμάτια.

 
Καρδιά μου, θυμήσου
την εφηβική συστολή
για τη γυναίκα που πέρασε,
το χρώμα του πάθους
που ξόδεψες για μένα.

Μη μ’ αφήνεις απαθή
σαν τους βιαστικούς
που σμίγουν στον δρόμο μου,
σαν τους συμβιβασμένους.