Ένα κερί που αργοσβήνει
πλάι στο ποίημα,
οι τελευταίες σταγόνες
κρασί στο ποτήρι
κι εσύ απ’ τη βεράντα
ανέμελη κοιτάζεις
τη θάλασσα.
Ένα κερί που αργοσβήνει
πλάι στο ποίημα,
οι τελευταίες σταγόνες
κρασί στο ποτήρι
κι εσύ απ’ τη βεράντα
ανέμελη κοιτάζεις
τη θάλασσα.
Σ' αυτήν την πολυκατοικία ξέρουν
πως όλη μέρα ξαραχνιάζω.
Σ' αυτήν τη γειτονιά ξέρουν
πως έχω μια πεταλούδα για ψυχή.
Σ' αυτήν την πόλη ξέρουν
πως βαστώ το αίμα,
ξοδεύω το νερό.
Σ' αυτήν τη χώρα ξέρουν
πως ακονίζω μολύβια,
πετώ τα μαχαίρια.
Ναι, σ' αυτήν την πλάση
ξέρουν ότι είμαι ζωντανός.