Ἰχνηλασία

Μύχιες σκέψεις παλίμψηστες περγαμηνές συγκεχυμένες,

δίχως τελεία άρρητες υπεράριθμες προσθέσεις,

πράξεις που βρίθουν αγκυλών και παρενθέσεων

ξεπηδούν από τα ορύγματα μιας υπογείου συνειδήσεως.

Καταποντισμένα ονείρατα μιας ιλαρής και ορθοδόξου ευζωίας

πνίγηκαν στην πρώτη θέα του γκρίζου σεληνιακού τοπίου

μόλις ξυπνήσαμε. Τελικά τι θα σωθεί, τι τέλος πάντων θα κρατήσουμε ;

Άδεια κελάρια οι συναναστροφές , κάποτε ξύδι στα χείλη μας έσταξαν,

πίστεις πως το γλυκόπιοτο νάμα στέρεψε διέρρευσαν.

Το λάλον ύδωρ όμως  ρέει στην Κασταλία Πηγή,

μα φοβηθήκαμε να διαβούμε την Αχερουσία

γι’ αυτό και τώρα ζητιανεύουμε  ύλη κοσμογονική,

η ελεημοσύνη καμία λύση δε θα δώσει στην προσμονή.

Η απάντηση βρέθηκε στο αίνιγμα της Σφιγγός

μα ο ήρως εξηπατήθη από τη λάμψη εκείνη τη δολερή,

πρώτα κατέστη πατροκτόνος κι έπειτα μιαρός μητραλοίας.

Η απάντηση βέβαια μετρά,.. Μετρά ο άνθρωπος.

Στην εποχή μας υπάρχει άραγε τέτοιο ον

Ή έπεσε μαχόμενο ηρωικά υπέρ πάτρης,

μεγαλαυχούμενο από τις δάφνες που του προσέφεραν,

οι χαλκευμένες σελίδες της ιστορίας;