Λαοκόων

Ατός μου διέγνωσα τη φενάκη των Δαναών.

Τα φίδια έσφιξαν σύγκορμη τη γενιά μου!

Άσκοπη αποδείχτηκε μια ακόμα συντριβή.

Οι παθόντες κομπάζουν για νίκες περιφανείς

πατρώα έδη, θήκας προγόνων και κτερίσματα

Η τυμβωρυχία γίνηκε εθνική ασχολία.

Και να τα Τρωϊκά αναβίωσαν!

Χασισωμένοι από τους ψευδοπροφήτες οι Θερσίτες

αναρριχήθηκαν για μια ζήση μακάρια και δοτή

όμως κατέστησαν ψωμοζήτες χαρίζοντας

ποτισμένη γη για μια χάρτινη αντιπαροχή.

Τώρα πωλούν όσο-όσο ότι μένει για να σωθούν

μα οι θυσίες εξευμενίζουν τους καπήλους,

νωθρό κείται το δαιμόνιο της δαμασμένης ψυχής.

Και ο φρικτός Νεοπτόλεμος λάθρα τα τείχη θα διαβεί

για να γκρεμίσει το φασκιωμένο μέλλον της πολιτείας.

Ἐν άμφιβόλῳ

Τα θέλω μας ισόβια μαραμένα

σε χέρσα πλάση που παρασιτούν τα μη

βρέξε τα χείλη σου και σπάσε το ποτήρι

άσε τον σκάρτο χρόνο να παλινδρομεί.

Ατένισες το άπειρο κοιτάζοντας το βάθος

ο δρόμος δύσβατος, το χάος σε καλεί

Πίστη στο ένστικτο σανίδα σωτηρίας,

κυλά ο όλεθρος και γίνεται ζωή.

Μυριάδες χρόνια πριν διδάχθηκες τη γλώσσα

απ' τα κοιλώματα ορθώνεται  κραυγή,

τεμάχισαν οι αργυραμοιβοί τη δόξα,
έσχατη βάσανος αντήχηση  σιγής...

Επίκαιρη στα χρόνια μας η ευτυχία,

η αμφιβολία χτύπησε ασθένεια λοιμική

ας εκποίησαν οι χαλκείς την Ιστορία

η αλήθεια δεν θα μείνει στα συρτάρια μυστική ...

Απότομη Έγερση

Ίδρως να χύνεται στις πένας το λαγήνι,


ελλείψεως και υπερπληρώσεως αντιστάθμισμα


προίκα θαμμένη ,η χαρά που αναβοσβήνει


πίκρα θα μένει ερμητικής σιγής απάνθισμα.


Θήρευση λέξης, εισβολή σε ξένο όνειρο


μα πριν γραφτεί , στίχοι στα δυο ξεφλουδισμένοι


δήγμα της έλξης, τάχα η δόξα προσμένει


μα η πεζότης σε ξημερώνει φενάκης όμηρο.