Στούς ἐκποιητές τῆς (παραποιημένης) Ποιήσεως

Ζυγίζουν τίς ἰδέες μέ ἀνοίκεια μέτρα καί σταθμά,

Τήν αὐθεντία πλέον ποιός ν' ἀμφισβητήσει τολμᾷ;

Διδάσκουν πώς ἀξίζει  καί καινοτομεῖ πιά τό εὐπώλητο

καί πρέπει νά σιωπήσει ὁριστικά κάθε βέβηλο  κνώδαλο.

Ἐδῶ καί χρόνια οἱ πνευματικοί ταγοί κατέστησαν ὠκύποδες λαγοί,

δίχως οἶκτο πρῶτοι ἐγκαταλείπουν τό καράβι ὄταν ναυαγεῖ.

Τῶν κραταιῶν τά ψιχία νά τσιμπᾷ τό ἀχόρταγο ράμφος

ἡ ἀκαδημαϊκή ἐξέλιξη ἀναμφίβολα ἀκατανίκητο πάθος.

Kαθ΄ἕδρας  πάντα ἀκκιζόμενοι μέ τό γνωστό περισπούδαστο ὔφος,

προστάζουν  ν' ἀποκηρύξουμε ὄσα ὑποσχεθήκαμε ἔνα δείλι στό  ἡμίφως.

Μονάχη   ἐγνοια ἡ διαστρέβλωση, εὐσεβές ἕργο ἡ  λογοκρισία.

Βαφτίσαν τήν ἐλευθερία βαρβαρότητα, ὕψιστη ἀρετή στέφθηκε  ἡ  ἀκρισία.

Διακήρυξαν πώς θά μας μάθουν νά σκεφτόμαστε 

καί  θά γεμίσουν τ΄ ἀδειανά σακιά μέ ἡθικές ἀξίες,

πώς  τήν ἐφηβική ὁρμή θά καταστείλουμε

 μ΄  ἀναλώσιμους  φίλους, ἀσπασμούς καί χειραψίες.

Πρώτη  φροντίδα τους νά διαφυλαχτεῖ ἡ  τάξη

κί  ἡ ζήση μας νά καταστεῖ πιότερο  "κοινωνική",

ἐν κατακλεῖδι προσφέρονται νά  μάς διδάξουν

 ἡ γραφίδα μας νά γίνει δημιουργική.

Στά  ἡθικοπλαστικά  πιεστήρια ὅμως ἀναπαράγονται κακότεχνοι κλῶνοι.

Οἱ στίχοι πού εἶναι καταδικασμένοι νά σωθοῦν εἶναι γραμμένοι μέ αἷμα.