Στιχούργημα κάπως προσβλητικό

Tό ὄτι δέν περίμενα κάτι καλύτερο ἀπό σένα, δέν μπορῶ νά τό ἀρνηθῶ.

Πάντως διατηρῶ τό ἀναφαίρετο δικαίωμα νά σε κρίνω.

Μπορεῖ οί ἐπικρίσεις μου νά 'ναι δριμεῖες

καί τά ἐπιχειρήματά μου  κάπως προσβλητικά,

μήν παριστάνεις ὅμως τόν ἀδίκως θιγόμενο καί  τήν ἀθώα περιστερᾶ.

Ἴσως ὄντως νά  ἔχεις διαβάσει τά δύο –τρια βιβλία

στά  ὁποῖα καμώνεσαι πώς ἀναδίφησες

καί  νά  διανθίζεις τό λόγο σου μ' ἀφορισμούς εὐκλεῶν στοχαστῶν τοῦ παρελθόντος,

μ΄ αὐτά ἐπ’οὐδενί  δέ σέ λογίζουν ἐπιστήμονα περιοπῆς.

Πάλι θ' ἀντιτείνεις πώς παιδιόθεν μυήθηκες στήν ἐνεργό πολιτική,

ἐγώ ὅμως ξέρω πώς ἐξ ἀπαλῶν ὀνύχων κομματικοποιήθηκες,

πιθηκίζοντας τ' ἄναρθρα συνθήματα πού καλλιεργοῦν τό σύνδρομο του τετραποδισμοῦ.

Πώς ἄραγε ζητᾶς φίλε μου νά σέ πάρω στά σοβαρά ὅταν ἐσύ καί οἱ  σύντροφοί σου

καταστήσατε τήν ἐνασχόληση μέ τά κοινά , σύνδεσμο φανατικῶν ὀπαδών;

Σύν τῷ  χρόνῳ  μεγάλωσες κι  ἐξελίχθηκες σέ θηρευτή ἄχρηστων ἐντυπώσεων,

ἔντυσες τίς λαμπρές δυτικότροπες  σκέψεις σου μ' ἀκριβά ἀμερικάνικα ὐφάσματα,

πήρες τή γνωστή περισπούδαστη πόζα καί  εὐθυτενῆς κίνησες γιά τό μέγα μονοπάτι.

Βέβαια νουθετῶντας τά πλήθη καί  κουνῶντας τά χέρια μηχανικά,

ἀκόμα μας διδάσκεις γιά τούς κινδύνους πού  ναρκοθετοῦν τό μέλλον μας.

Παραλείποντας τά δυστυχήματα πού προξένησε ἡ  φάρα σου,

μᾶς παρουσιάζεις τίς λεηλασίες πού  ὑποστήριξες σάν ἀναγκαῖες θυσίες.

και προκρίνεις την ανάγκη κοινωνικής γαλήνης και συναίνεσης εθνικής.

Ἔχεις κι ἐσύ τ' ἀναφαίρετο δικαίωμα λόγου ,ἀνενδοίαστα θά παραδεχτῶ,

ὅμως τό κατοχυρωμένο δικαίωμα τῆς ἰσηγορίας μ' ὠθεῖ ν’ ἀπαντήσω.

Στόν ἴδιο μου τόν ἐαυτό θ' ἀπολογηθῶ γιά τόν τραχύ τρόπο μου.

Κάποια στιγμή ὅμως θά  λάβεις τά  ἐπίχειρα τῶν πράξεών σου.

Θά  'ρθει ἡ   ὤρα νά  σέ  κρεμάσουν μέ  τό  σκοινί πού  τούς πούλησες....