Ἀνθρωπόμορφα
σκιάχτρα σμίγουν στόν δρόμο μου,
βιαστικά
βήματα ἴχνος παραφροσύνης,
φυλακισμένα
ὄνειρα στό ἄντρο τῆς βιασύνης.
Κινούμενα
χέρια, φραγγέλια στόν ὦμο μου,
πλησιάζουν γιά νά μ΄ ἀσπαστοῦν,
καί χάνονται
στό πλῆθος , καθώς πλανιέμαι
πένης
στούς δρόμους πού άτένισα ξέγνοιαστος.
Κινούμενα
χέρια, φραγγέλια στόν ὦμο
μου.
Παιδικές
άναμνήσεις, γινήκαν τσιμεντόκτιστες Ἐρινύες.
Ἀθῶες
παρορμήσεις, χάθηκαν στά παζάρια και τις φωταψίες.
Οἱ
σκουριασμένοι λεπτοδεῖκτες δέ γυρίζουν.
Ἄλλη
μια νύχτα νά κυλᾷ σαδιστικά…
Νεκρά
τοιχία , τή σκέψη τεμαχίζουν
σύντροφοι
στά πικρά μου μυστικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου