Παρομοίωση

«Να ζήσεις σαν τα ψηλά βουνά»
η πρώτη παρομοίωση που άκουσα.
Χείλη δεν διάβασαν σχήματα λόγου,
ψιθύρισαν στα καταράχια τη μνήμη
χωρίς χαρτί, κονδύλι, γραμματική.
Ακρίτες, κλέφτες, απελάτες
προξενητάδες απ’ τη Βαβυλώνα…
βαρύς αχός ακούγεται· αντίλαλος αιώνων.
Τέχνη βγαλμένη απ’ τις ρίζες μας,
πόσο εύκολα σε ξεχάσαμε
στοιβαγμένοι στις αίθουσες.
Η ποίηση μία ανάμνηση πια.