Σαν πρόκες...

«Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις


Να μην τις παίρνει ο άνεμος».



Ξύλινες μέρες· τις κατέφαγε το σαράκι


ξύλινοι διαβάτες· σαν αόρατα τρυπάνια


οι συνήθειες τους διαπέρασαν.


Μα εσύ παρότι δηλώνεις ποιητής


ποτέ δεν μάζεψες τις λέξεις


που σκόρπισαν στους πέντε ανέμους.


Παρότι δηλώνεις τεχνίτης,


ποτέ δεν έμαθες να χειρίζεσαι με προσοχή


το σφυρί για να μην τραυματιστούν.


Ποτέ δεν πίστεψες πως έχουν ζωή.





«Ε ναι λοιπόν! Κηρύγματα και ρητορείες»


θα ακούσεις κι από μένα μισόν αιώνα μετά.


Σε τούτα εδώ τα χώματα συνήθισαν


να μας στερούν τη νεότητά μας.


.......................................................................................................................................


Οι εντός εισαγωγικών στίχοι προέρχονται από το ποίημα «Ποιητική» του Μανόλη Αναγνωστάκη.


Ο τελευταίος στίχος παραπέμπει στο ποίημα «Νέοι της Σιδώνος, 1970».