Υπόμνηση

Να θυμόμαστε κάπου-κάπου τη θνητότητά μας.
Καθώς αδειάζει η κλεψύδρα
ν΄ ακούμε το κελάρυσμα του ποταμού
τον κρότο των καλαμιών που σπάζουν,
τις φριχτές στιγμές που σπαράξαμε
στις φευγαλέες νίκες ν΄ ανακαλούμε.
Να μην πιστεύουμε στη θεραπεία,
μόνο στην πρόσκαιρη ανακούφιση.
Προπάντων μην επαναπαυόμαστε.
Καθισμένοι στον θρόνο,
ας ετοιμαζόμαστε για την κατολίσθηση
την αιώνια ένωση με τον βυθό.