Αντιστάθμισμα

Ξεχυθήκαμε μ’ ορμή στους ουρανούς.

και η στέρεα σφαίρα αμύνθηκε σθεναρά.

Το πτερωθέν όνειρο, πελάγιο πνίγηκε.

Το πεπερασμένο δέρας δονείται σύγκορμο,

απ’ το σκουριασμένο χτύπημα της ώρας.

Ο αδηφάγος πατέρας ποτέ  δεν έχασε.

Τ’ ανέγγιχτο που ψάλαμε  μας στοιχειώνει.

Άραγε προορίζεται η μεταρσίωση για τους βιαστικούς;

Τι θα προλάβουμε; Άτιμο πράγμα η στέρηση

μα δεν αφήσαμε ούτε μια πνοή ν΄ αναλώνεται ανούσια.

Τουλάχιστον εμείς δεν δειλιάσαμε…