Στερνοί πραματευτάδες
με ψωριασμένα γαϊδούρια
παίρνουμε σβάρνα τα χωριά
στον κάμπο, τη θάλασσα
ως και τ' απόκρημνα ψηλά βουνά.
Χτυπάμε... οι πόρτες αμπαρωμένες
όσων ξεχάστηκαν στην πολιτεία,
την Αυστραλία, τον ουρανό.
Πάρωρα γυρνάμε
μ' ένα αδειανό πουγκί
- σκορπάμε οι κακόμοιροι
κι όσα έχουμε βαστάξει -.
Μα τούτο που μας βαστά
καταπώς ξέρουμε
- άλλο να γενούμε
παρ' όλες τις προσπάθειες
δε βγαίνει -
είν' η διαβολεμένη πραμάτεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου