Χαμένες Πατρίδες

Ο δάσκαλος μίλησε με θέρμη

για τις χαμένες πατρίδες,

ο παπάς δεήθηκε υπέρ αναπαύσεως,

τ’ αμφιθέατρα αντήχησαν

με σκοπούς ξεριζωμένους,

ακόμα κι η κοπέλα π’ αγάπησε

ισχυριζόταν πως βαστά

απ’ τα ίδια ματωμένα χώματα.

Μα εκείνος ο ρεμπεσκές

στο πίσω μέρος του εξώστη

είχε το θράσος ν’ αναρωτηθεί: 

«καλά για τις πατρίδες που χάσαμε,

αλλά την πατρίδα που κερδίσαμε

με τόσους πόνους και θυσίες

ποιος τέλος πάντων την πήρε;»