Αύριο

Πίστεψες πως έγινα χθες,
κομμένη κλωστή το αίμα μου
στο σεντούκι των περασμένων.
Φώναξες τ΄ όνομά μου,
τάχα πως θα στραφεί πίσω
ο αμαξηλάτης της απουσίας.
Πίστεψες στο παραμύθι:
«και ζήσαμε εμείς καλύτερα»
Δεν άκουσες το θρόισμα των κλαδιών,
σκέπασες μ’ ένα κλαψούρισμα
το κελάηδημα του κορυδαλλού,
δεν ένιωσες ξανά την αύρα μου
στο μέτωπο, το λαιμό, τα μαλλιά σου,
όσα άγγιξα σε στοιχειώνουν.
Πίστεψες πως έγινα χθες,
άφησες να σβήσουν τα ίχνη

πλάι στις γαρυφαλλιές και τ’ αγιοκλήματα.

Πώς να χαράξει το αύριο;

Πίνακας:Tanja Djokic, Yesterday, Today, Tomorrow