[Άτιτλο]

Σαν αποδιωγμένο περιστέρι ο ποιητής
απ’ το τρίτο πάτωμα ίσα που φαίνεται,
καθώς το ράμφος του βυθίζει ξανά
στ’ απόνερα της θύμησης.