Ἐν άμφιβόλῳ

Τα θέλω μας ισόβια μαραμένα

σε χέρσα πλάση που παρασιτούν τα μη

βρέξε τα χείλη σου και σπάσε το ποτήρι

άσε τον σκάρτο χρόνο να παλινδρομεί.

Ατένισες το άπειρο κοιτάζοντας το βάθος

ο δρόμος δύσβατος, το χάος σε καλεί

Πίστη στο ένστικτο σανίδα σωτηρίας,

κυλά ο όλεθρος και γίνεται ζωή.

Μυριάδες χρόνια πριν διδάχθηκες τη γλώσσα

απ' τα κοιλώματα ορθώνεται  κραυγή,

τεμάχισαν οι αργυραμοιβοί τη δόξα,
έσχατη βάσανος αντήχηση  σιγής...

Επίκαιρη στα χρόνια μας η ευτυχία,

η αμφιβολία χτύπησε ασθένεια λοιμική

ας εκποίησαν οι χαλκείς την Ιστορία

η αλήθεια δεν θα μείνει στα συρτάρια μυστική ...