Ἆισμα Πολεμιστήριο

Τά  ὅπλα τους ,  δίχως φραγμούς παρέδωσαν.

Τούς ἀρκεῖ  να τελοῦν μέ τρόπο χριστιανικό,

μνημόσυνα γιά 'κεῖνες τίς χαμένες εύκαιρίες

και νά  κραυγάζουν σά  νήπια.

Τώρα δέν ἀκονίζουν τά ξίφη πού κληρονόμησαν

μ΄ ἀφήνουν ἀπό τίς πληγές τοῦ χρόνου νά σκουριάζουν,

γιά νά θυμοῦνται τά κλέη  τῶν προγόνων .

Σύμφωνα μέ τις βαθυκίτρινες φυλλάδες  συνετίστηκαν,

κι  ὑπάκουσαν  στα κελεύσματα της αλλήθωρης   ηθικής,

βάζοντας ταφόπλακα στούς ὅρκους πού μέ

 θάρρος 'δώσαν μέ τούς συντρόφους  στήν πρώτη νιότη .

Τώρα θυμοῦνται τά περασμένα καί κλαψουρίζουν, αδιαφορώντας

 γιά τ' όμιχλώδες μέλλον τῶν παιδιῶν τους.

Ὁ θρῆνος ὅμως δέν ταιριάζει στούς τολμηρούς!

Ἡ ἀδράνεια γεννᾷ ὑδροκέφαλους ὑποτακτικούς!

Γι΄ αὐτό τίς κάνες ἀπ΄τή σκόνη τῆς ντουλάπας καθαρίζω,

ἔστω καί μόνος  τό σῶμα θά διατηρήσω αὔταρκες. Ἀλώβητο κι  ἀκατάβλητο τό φρόνημα

ἀκόμα κι  ἄν ὑποστῶ τή  συντριβή.

Ὅσοι φυγομαχοῦν ξέρω,  τή νίκη μου θά καπηλευτοῦν.

 Ὁ θρήνος δέν ταιριάζει στούς τολμηρούς !

Ἀς διακηρύττουν πώς ἡ  μοναξιά φτιάχνει  δονκιχῶτες,

ἐγώ τίς ἀσπίδες δέ χαρίζω  στούς  ραβδούχους δούλους .

Μέ  τό  καράβι μου γιά νέα γῆ  θά σαλπάρω,

 γιά  ἀταξίδευτους και λιπόψυχους ἀδιαφορώντας!

Εἰλικρινά ἀπορώ φίλε μου , πῶς κοιμοῦνται  τά βράδια

καί  μέ τι μάτια τά πρωϊνά ἀντικρύζουν  τά  παιδιά τους!