Άσβεστη

Μπορεί πια να ξυπνά νωρίς,
να ξοδεύει τη μέρα της
σ΄ έναν υπολογιστή,
να σκέφτεται τι να μαγειρέψει
και πώς θα βγάλει τον μήνα,
να βλέπει ένα άλλο πρόσωπο
στον καθρέφτη της
κι όταν περπατά
έναν εφιαλτικό κόσμο.

Μπορεί πια να μη δίνει σχήμα

σ΄ όσα τη φωτίζουν

με κόκκινη λαδομπογιά,

να μην πίνει τ’ άντερά της

στα παγκάκια ως αργά.

Όμως τη σιγοκαίει

η ίδια εφηβική 

φλόγα για ποίηση. 

Δέντρο

 

Πάνω στις ρίζες σου
θα φυλλοροείς,
καθώς ο άνεμος
σού τσακίζει τα κλαριά

κι η δίψα γι' άνοιξη

ως το πρώτο χελιδόνι

θα σιγοτρώει το ξύλο

που καλύπτει το κορμί σου.

Αλεύρι

Σαν στάχυ ποδοπατάτε

την καρδιά μου.

Θα 'ρθουν δύσκολες εποχές

και δεν θα ξέρετε

πώς βγαίνει τ’ αλεύρι! 

Ερωτήσεις

Πόση δύναμη κρύβει το πάθος;
Σε μια νύχτα μέσα γίνεται βράχος.
Πώς τυλίγονται στο λαιμό
- βρόχος αιώνιος - τα άγχη;
Σαν άμαξα που τρίζει
σε πηγαίνουν στα ίδια λάθη.
Πόσο εύκολα ξεχειλίζει τ' όνειρο;
Φθαρμένο απ' την υγρασία μελάνι
στις λευκές σελίδες κυλά.

Τόσο κοντά το χθες;

Άραγε το φτάνουμε; 
Κι αυτή η ζωή που ξοδεύουμε,
γιατί να θυμίζει είδωλο θανάτου;