Χτένισα τις λέξεις Κύριε,
κάλυψα επαρκώς τα χάσματα
φοβούμενος τις υλακές των
κριτών.
Κι όταν τυχαία ορθώθηκε
το λησμονημένο κάτοπτρο
ατένισα τη φρικτή
αλήθεια.
Κάμποσες τρίχες έλειπαν.
Αραίωση, πρόβα για το
πλήρες τίποτα.
Το πλήρες τίποτα...
Κατά τα φαινόμενα αργεί.
Μα Εσύ μπορείς να με
σπλαχνιστείς.
Τώρα που συμφιλιώθηκα με
το χώμα,
την πρώτη και μάλλον
ύστατη
επίκληση Σου απευθύνω.
Κάνε, αν λησμονηθώ να γίνω
τρύπιο άθυρμα στα χέρια
του Άμλετ ή του Καρυωτάκη.
τρύπιο άθυρμα στα χέρια
του Άμλετ ή του Καρυωτάκη.
Τίποτε περισσότερο.
Lawrence Olivier as Hamlet 1948
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου