Μαθημένη στους κραδασμούς της σμίλης
ντύνεσαι κόκκινη γύμνια του Modigliani
για να παρασύρεις την ακαμψία μου
πέρα από φάσματα ιριδισμών.
Σειρήνα σπαραξικάρδιου άσματος
σπας των βημάτων το συρτάρι
κι ελίσσεσαι-νεφέλη άπιαστη-
μ’ αέρινες κινήσεις που με πονούν.
Θαμώνας πάρωρης ήβης-του Gray
κακέκτυπο-, σπεύδω να σ’ αγγίξω.
Aπάτη
ήταν! Θα διαλύσω την αρμύρα
στην αλχημεία των ανάγλυφων.
Πρηνής σωριάζομαι στ’ αγκωνάρια
άμορφος γόνος σαρκώνομαι
ξεπλένοντας στων στοιχειών τα ίχνη
σταγόνες στραπατσαρισμένο άλικο.
Κόκκινο γυμνό (1917)
Πίνακας του Αμεντέο Μοντιλιάνι (1884-1920)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου