Macabre

Χτένισα τις λέξεις  Κύριε,

κάλυψα επαρκώς τα χάσματα

φοβούμενος τις υλακές των κριτών.

Κι όταν τυχαία ορθώθηκε

το λησμονημένο κάτοπτρο

ατένισα τη φρικτή αλήθεια.

Κάμποσες τρίχες έλειπαν.

Αραίωση, πρόβα για το πλήρες τίποτα.

Το πλήρες τίποτα...

Κατά τα φαινόμενα αργεί.

Μα Εσύ μπορείς να με σπλαχνιστείς.

Τώρα που συμφιλιώθηκα με το χώμα,

την πρώτη και μάλλον ύστατη

επίκληση Σου απευθύνω.

Κάνε, αν λησμονηθώ να γίνω
τρύπιο άθυρμα στα χέρια
του Άμλετ ή του Καρυωτάκη.

Τίποτε περισσότερο.

Lawrence Olivier as Hamlet 1948

Γυναίκα

Μαθημένη στους κραδασμούς της σμίλης

ντύνεσαι κόκκινη γύμνια του Modigliani

για να παρασύρεις την ακαμψία μου

πέρα από φάσματα ιριδισμών.

Σειρήνα σπαραξικάρδιου άσματος

σπας των βημάτων το συρτάρι

κι ελίσσεσαι-νεφέλη άπιαστη-

μ’ αέρινες κινήσεις που με πονούν.

Θαμώνας πάρωρης ήβης-του Gray

κακέκτυπο-, σπεύδω να σ’ αγγίξω.

Aπάτη ήταν! Θα διαλύσω την αρμύρα

στην αλχημεία των ανάγλυφων.

Πρηνής σωριάζομαι στ’ αγκωνάρια

άμορφος γόνος σαρκώνομαι

ξεπλένοντας στων στοιχειών τα ίχνη

σταγόνες στραπατσαρισμένο άλικο.

 

Κόκκινο γυμνό (1917)

Πίνακας του Αμεντέο Μοντιλιάνι (1884-1920)