Αναπόληση

Μνήμη κούρσα στο Άμστερνταμ
ράψε ξανά τις φόρμες που τρύπησα,
ψάξε για λασπωμένα αθλητικά.
Ας ντύθηκε τσιμέντο η αλάνα
κλωτσάω άγαρμπα το τόπι.
Ώρα να δέσω ξανά στο λαιμό
το πρώτο πράσινο φουλάρι των 6 χρόνων
ενώ με τραβολογούσαν να γίνω «γαύρος»,
να φορέσω τη φανέλα του Λυμπερόπουλου
-μου κάνει ακόμα-, να βρω αφίσα Mποντιρόγκα
να πανηγυρίσω έξι ευρωλίγκες, ένα Euro,
να περιμένω το 181ο γκολ του Βαζέχα,
να κολλώ χαρτάκια στο album της Panini,
να λείπει ο Ντελ Πιέρο, ο Ραούλ, ο Νέντβεντ…
να πιάνω δέκα στο Προ-Πο, από τότε γκαντέμης…
Στη διαπασών συνθήματα για τον «Μανόλη»
 τις Κυριακές στο γήπεδο «το πιο καλό
ναρκωτικό φυτρώνει στον Ταΰγετο...»
ας χάσουμε την άνοδο δεν πειράζει,
ας παλεύουμε να σώσουμε την κατηγορία,
εγώ καθόλου δεν χαμπαριάζω…
Παιδί θα γίνω, φάπες να ρίχνω στον μπροστινό,
να τάζω γάμο στις συμμαθήτριες,
να πασχίζει να με κάνει άνθρωπο ο Υψηλάντης...
Γύρνα με πίσω στα θρανία μνήμη
-2 ώρες Γλώσσα, Μαθηματικά, Μελέτη -
να κλαίω στέψεις κλεμμένες
ή το σουτ του Βλάοβιτς στο Camp Nou
σκοτούρες άλλες να μην έχω…