Προσμονή

Προσμένεις άσβεστο φιλί
του λυτρωμού λημέρι,

βλαστός μέσα στην καταχνιά,
και η χειμωνιά θεριεύει.

Κάποτε καθρεφτίστηκαν
δυο μάτια μα σβηστήκαν.
Στα βιαστικά προσπέρασαν
όσοι δεν σ’ εννοήσαν.

Πού να ‘ξεραν γιατί πονείς;
Νομίζουν χρόνο χάνεις.
Αχ, την ανάσα που ποθείς
σ’ αβέβαια χείλη θα βρεις…

Ψιχίο

Ένα και μόνο ψιχουλάκι

απ' το καρβέλι του Θεόφιλου

πάνω στο φουρνιστήρι

φτάνει για να δώσει πνοή

στη μαρμάρινη κόρη του Χαλεπά.

Άτιτλο 14/08/2018

Δεν με συντρίβει θλίψη καμιά

ολέθρος δεν με τρομάζει.

Μέσα σ΄  ουράνια αγκαλιά

πορεύομαι στο Άφθαστο.

Κτισμένος σ΄ όνειρο φευγαλέο

ανάσα  ψάχνω στη σχισμή

κι εγείρομαι βαστώντας ασπίδα,

 Άχρονη μαθητεία Αγάπης.

Τελείως άλλος μα πάντα εγώ
στρέφω το βλέμμα στη μοίρα...

Στιχούργημα σατιρικής οίαν ενέπνευσεν Σουρής

Ποτέ δεν πίστεψα στη μεταφυσική
Αλί! τη μελέτη έπαψε μια φωνή νευρική,
άπνου με άφησε ο ποιητής Σουρής.
Άτιμη μοίρα πόσο βάναυσα τιμωρείς...

-Άργησεν η απάντησις από το υπερπέραν,
μα η οργή μου θέριεψε τη σήμερον ημέραν.
Τη σκέψη σου παρέλυσε ασύγγνωστος η άτις;
Άνευ αιτίας, ιταμώς τον ύπνον μου ταράττεις.
Ο Φασουλής εμίσησεν την υστεροφημίαν
όμως εσύ κενόδοξε ρέπεις εις αλχημείαν !
Κωστέα δεν εννόησες ανάπαυσις τι έστι
πνεύμα εκ Χίου εύθυμον εν τω  Πα.Πελ. μετέστη.
Την εργασίαν έκρινεν αρτίαν ο Ανδρειωμένος
την πύλη τούτη σαν διαβείς θα  βιώσεις άγριο μένος.
Προσωρινά απαλλάσσεσαι . Όμως από τον Άδη
εκατομμύρια φάσκελα λαμβάνεις πρωί- βράδυ…

Αφαίρεση

Δεν θα σε σώσει το χαρτί

αν δεν  φράξεις τ’ αυτιά σου,

αν δεν νιώσεις στο πετσί

πόσο κίνδυνο κρύβουν τα συν

που πασχίζεις να μαζέψεις.

Εθίσου στην αφαίρεση, ατένισε το μηδέν.

Δίχως εγκαρτέρηση καμιά

βύθισε βαθιά το μελάνι στο αίμα,

ειδάλλως δεν έχει δρόμο να διαβείς.

fuga

Όσα δεν είπαμε σαν στοίβα

στο χώμα τουβλάκια μπερδεμένα.

Σε τάξη κοπιάζουμε να μπουν,

λέξεις ανέπαφες απ’ τον χρόνο

να πλάσουν γερό οικοδόμημα.

Θεριεύουν οι άνεμοι , τις σκορπίζουν

ποια χέρια να τις συγκρατήσουν;

Στέκουν  ημιτελή τα τείχη,

έξαφνα φτεροκόπησαν τα πουλιά.
 Δεν βρέθηκε στην πύλη ίσκιος

να μας προϋπαντήσει γλυκά.

Αναπόληση

Μνήμη κούρσα στο Άμστερνταμ
ράψε ξανά τις φόρμες που τρύπησα,
ψάξε για λασπωμένα αθλητικά.
Ας ντύθηκε τσιμέντο η αλάνα
κλωτσάω άγαρμπα το τόπι.
Ώρα να δέσω ξανά στο λαιμό
το πρώτο πράσινο φουλάρι των 6 χρόνων
ενώ με τραβολογούσαν να γίνω «γαύρος»,
να φορέσω τη φανέλα του Λυμπερόπουλου
-μου κάνει ακόμα-, να βρω αφίσα Mποντιρόγκα
να πανηγυρίσω έξι ευρωλίγκες, ένα Euro,
να περιμένω το 181ο γκολ του Βαζέχα,
να κολλώ χαρτάκια στο album της Panini,
να λείπει ο Ντελ Πιέρο, ο Ραούλ, ο Νέντβεντ…
να πιάνω δέκα στο Προ-Πο, από τότε γκαντέμης…
Στη διαπασών συνθήματα για τον «Μανόλη»
 τις Κυριακές στο γήπεδο «το πιο καλό
ναρκωτικό φυτρώνει στον Ταΰγετο...»
ας χάσουμε την άνοδο δεν πειράζει,
ας παλεύουμε να σώσουμε την κατηγορία,
εγώ καθόλου δεν χαμπαριάζω…
Παιδί θα γίνω, φάπες να ρίχνω στον μπροστινό,
να τάζω γάμο στις συμμαθήτριες,
να πασχίζει να με κάνει άνθρωπο ο Υψηλάντης...
Γύρνα με πίσω στα θρανία μνήμη
-2 ώρες Γλώσσα, Μαθηματικά, Μελέτη -
να κλαίω στέψεις κλεμμένες
ή το σουτ του Βλάοβιτς στο Camp Nou
σκοτούρες άλλες να μην έχω…

Ύστατος χορός

Όχι δεν αλλάζω σελίδα

δεν αποδέχομαι το τέλος.

Μέσα μου πάλλεσαι αέρινη

σ’ αργόσυρτο ,λυπητερό σκοπό,

αντάμα θέριεψε ο γιαλός.

Δεν αποδέχομαι το τέλος

ξεχνώ τα λόγια, χάνω τα βήματα,

μακραίνουν τα νησιά μας.

 Πώς να χαράξω νέα αρχή ;

06. 08.2018