Παλιγγενεσία

Λυπᾶμαι τά χρόνια πού χαθήκαν ἐλπίζοντας.

Μάταιες ἀποδείχτηκαν οἱ παραμυθίες κι  οἱ παρατάσεις,

ἀπατηλές οἱ αἰσθήσεις , οἱ χαρές πρόσκαιρες.

Ἀνέμελος , σκάβω βάραθρα βαθιά,

ἄβατα μονοπάτια καλοῦμαι νά  έξερευνήσω.

-μονάχος σύντροφός μου ὁ  ἀπόκοσμος αὐτός ἀχός

 ἀκάλεστος  νά ταράζει σῶμα και πνεῦμα-

Πρώιμη μνήμη πού με διαφεντεύεις , σέ σένα γυρνῶ,

νοῶντας πῶς ἀκούσια σε κουβαλῶ

σάν ἀναπάντητη τῆς μοίρας πρόκληση,

βάρος ὑπέρτατο μά  κι ἀπαραβίαστη εὐθύνη.

Προσμένω τά μελλούμενα ἐκεῖνα χρόνια,

πού μή ἔχοντας τίποτ'  ἄλλο  νά γκρεμίσουν

θά δημιουργήσουν κάτι στέρεο από  το μηδέν,

ἀφανίζοντας ὁλοκληρωτικά τά ἐρείπια.