Ισόβια αναμέτρηση

Φθαρμένα βιβλία

κάποτε μ΄ ώθησαν στην πρώτη γνώση,

σήμερα σαν λάφυρα αφημένα,

στοιβάζονται σκονισμένα στο ψηλότερο 

ράφι της επιβλητικής βιβλιοθήκης .

κι αιώνια παραστέκουν τη βωβή κάμαρα. 

Σελίδες έπίτηδες αφημένες,

τις ώρες της νυχτερινής ανίας,

σαν από θλίψη, σαν από οίκτο,

φέρνουν ξανά στο νού

όσα ξέγνοιαστοι ονειρευτήκαμε.

Μεγαλώσαμε.

Θύματα της καλπάζουσας φαντασίας μας,

αποδειχτήκαμε αθεράπευτα ρομαντικοί.

Μελετήσαμε με ζέση ογκώδεις τόμους

νέους σαγηνευτικούς κόσμους,

ζωντανέψαμε μπροστά μας.

Βιαστήκαμε να μεγαλώσουμε.

Η ματαιότητα των οραμάτων, μας γέμισε πληγές.

Ωστόσο, η υπέρτατη μορφή γνώσης,

-που οχι στα βιβλία-

μα στα τρυφερά σωθικά

μιάς ευαίσθητης ψυχής,

έχει βρει καταφύγιο

παντοτινά θα με προτρέπει

να την κατακτήσω.

Παλιγγενεσία

Λυπᾶμαι τά χρόνια πού χαθήκαν ἐλπίζοντας.

Μάταιες ἀποδείχτηκαν οἱ παραμυθίες κι  οἱ παρατάσεις,

ἀπατηλές οἱ αἰσθήσεις , οἱ χαρές πρόσκαιρες.

Ἀνέμελος , σκάβω βάραθρα βαθιά,

ἄβατα μονοπάτια καλοῦμαι νά  έξερευνήσω.

-μονάχος σύντροφός μου ὁ  ἀπόκοσμος αὐτός ἀχός

 ἀκάλεστος  νά ταράζει σῶμα και πνεῦμα-

Πρώιμη μνήμη πού με διαφεντεύεις , σέ σένα γυρνῶ,

νοῶντας πῶς ἀκούσια σε κουβαλῶ

σάν ἀναπάντητη τῆς μοίρας πρόκληση,

βάρος ὑπέρτατο μά  κι ἀπαραβίαστη εὐθύνη.

Προσμένω τά μελλούμενα ἐκεῖνα χρόνια,

πού μή ἔχοντας τίποτ'  ἄλλο  νά γκρεμίσουν

θά δημιουργήσουν κάτι στέρεο από  το μηδέν,

ἀφανίζοντας ὁλοκληρωτικά τά ἐρείπια.