Μου μιλούν για τους δρόμους
με τις αστραφτερές βιτρίνες
και τα φωτεινά γραφεία.
Μου κρατούν το χέρι
σε πεζοδρόμια που διασχίζουν
κουρδισμένοι διαβάτες.
Μα η ματιά μου
χαμένη στις γλάστρες
με το φρυγμένο χώμα
με σέρνει στ’ αδιέξοδα
που τόσα χρόνια κρύβουν,
στους φίλους που χάθηκαν
στ’ απόμερο στενό·
δε φτάνω πουθενά.
Κι όλο μου μιλούν
για τους ίδιους δρόμους
κι είναι οι κουβέντες τους
σαν πρώτα θεατρικές.
Eικόνα: Πίνακας της Lindsey Kustusch
με τις αστραφτερές βιτρίνες
και τα φωτεινά γραφεία.
Μου κρατούν το χέρι
σε πεζοδρόμια που διασχίζουν
κουρδισμένοι διαβάτες.
Μα η ματιά μου
χαμένη στις γλάστρες
με το φρυγμένο χώμα
με σέρνει στ’ αδιέξοδα
που τόσα χρόνια κρύβουν,
στους φίλους που χάθηκαν
στ’ απόμερο στενό·
δε φτάνω πουθενά.
Κι όλο μου μιλούν
για τους ίδιους δρόμους
κι είναι οι κουβέντες τους
σαν πρώτα θεατρικές.
Eικόνα: Πίνακας της Lindsey Kustusch
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου