Βοτάνι αγάπης

Ώρα που λούζονται ομορφιές
με του ουρανού το δάκρυ
βοτάνι αγάπης βλάστησε
και ο τρελός το ψάχνω.
Ρωτώ δεξιά, τρέχω ζερβα
ποια πέτρα να σηκώσω;
Ξερός αγρός κι αγκάθιασμα
έρμη αγκαλιά και πίκρα.

Φεγγάρι

Δεν θλίβομαι για τις ώρες
που έμεινα να προσμένω,
χρόνος είναι και βιάζεται,
μια φορά ας αργοκυλήσει.
Δεν λυπάμαι τα μάτια
που νόμιζαν πως ατένιζαν
τον ίσκιο σου να με τυλίγει,

η αλήθεια μονάχα τα φθείρει.
Δεν νοιάστηκα για το κορμί
που γινόταν ένα με το πουκάμισο
στης αναμονής την υγρασία,
πείστηκα πως είναι φυλακή.
Για το αυγουστιάτικο φεγγάρι
πονώ που τόσο άδοξα
αφήσαμε να ξοδεύεται
και δεν ξανακοιτώ τα ύψη.

Αύριο

Πίστεψες πως έγινα χθες,
κομμένη κλωστή το αίμα μου
στο σεντούκι των περασμένων.
Φώναξες τ΄ όνομά μου,
τάχα πως θα στραφεί πίσω
ο αμαξηλάτης της απουσίας.
Πίστεψες στο παραμύθι:
«και ζήσαμε εμείς καλύτερα»
Δεν άκουσες το θρόισμα των κλαδιών,
σκέπασες μ’ ένα κλαψούρισμα
το κελάηδημα του κορυδαλλού,
δεν ένιωσες ξανά την αύρα μου
στο μέτωπο, το λαιμό, τα μαλλιά σου,
όσα άγγιξα σε στοιχειώνουν.
Πίστεψες πως έγινα χθες,
άφησες να σβήσουν τα ίχνη

πλάι στις γαρυφαλλιές και τ’ αγιοκλήματα.

Πώς να χαράξει το αύριο;

Πίνακας:Tanja Djokic, Yesterday, Today, Tomorrow