Εικόνα: Francisca Vogel, Justice
Απόψε κοίμισαν την πόλη από νωρίς
για να μας αρπάξουν το φεγγάρι.
Απόψε τα σκυλιά τους αφήνιασαν
και μας μαγάρισαν τον κήπο.
Ξέρω πως είμαι άοπλος, Βλαδίμηρε,
μα απόψε που μαράθηκε η μυρτιά,
απόψε που δηλητηρίασαν τη δικαιοσύνη,
θ΄ ακούσω τη φωνή σου να διαπερνά
τα υγρά κρύσταλλα των δεσμών μου.
Απόψε θα καταπιώ ατσάλι διχαστικό·
με την κραυγή μου γεμάτη αίματα
θα βυθίσω τείχη, αόρατα ή ορατά.
Απόψε θα δώσω σήμα στ’ αγριεμένα νιάτα,
σκίζοντας τα πνιγηρά παραπετάσματα,
απόψε η αγκαλιά μου θα γεμίσει φτερά.
Ξέρω πως είμαι άοπλος, Βλαδίμηρε,
μα απόψε θα γίνω επικίνδυνος για το καθεστώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου