Μεταμεσονύχτιο

Και αυτή η νύχτα δε θα είναι μοιραία. Το ξέρω!

Όσο και αν η συνείδηση κλονίζεται από απρόσκλητες σκέψεις

όσο και αν το σώμα γίνεται άθυρμα ανιάτων παθών,

ο επίδοξος εχθρός είναι ένα απολίθωμα των στιγμών εκείνων

που με τις κρίσιμές μας αποφάσεις νομίσαμε πως απαλείψαμε.

Κι όμως...αυτή η αντίσταση είναι για μένα μια παρωδία!

Αμέσως μετά τον μεταμεσονύχτιο θρίαμβο,

μονάχος θα θρηνήσω την  ανάλγητη ψυχραιμία μου.

Θα ήθελα έστω και για μια φορά βυθισμένο σε  τέλεια πλάνη

το πνεύμα να πέσει έξω στις εκτιμήσεις του για τους ανθρώπους

κι αυτή την ήττα να την πληρώσει η ύπαρξη με τίμημα βαρύ! 

Τις ώρες όμως εκείνης της ανάγκης ολοκληρωτικής συνθηκολόγησης,

προβάλλει το ένστικτο που κάποτε έσωσε από τα κύματα τον ποιητή!

Ίσως κάποια άλλη νύχτα να είναι πραγματικά ισοπεδωτική,

και το φως της μέρας με βρει να περιφέρομαι αλλόφρων ανάμεσα στα πλήθη!

Απόψε όμως αργά ή γρήγορα θα παρακάμψω τους πνιγηρούς πειρασμούς.

 https://www.youtube.com/watch?v=F-H4y2A25gE

Η ευθύνη του μέλλοντος

Ἀυτάρ ἐγώ παλίνορσος ἐλεύσομαι ἐς πόρον ὕμνων,


τόν πρότερον κατέλεξα, λόγου λόγον ἐξοχετεύων,


κεῖνον· ἔπει Νεῖκος μέν ἐνέρτατον ἵκετο βένθος


δίνης, ἐν δέ μέσῃ Φιλότης στροφάλιγγι γένηται,


ἐν τῇ δή τάδε πάντα συνέρχεται ἕν μόνον εἶναι


οὐκ ἄφαρ, ἀλλά θελημά συνιστάμεν’ ἄλλοθεν ἄλλα.

(Simplicius, Physics Β 35, 1)


Ένεκα της συσσωρεύσεως ανυπολογίστου προς την ιστορία χρέους,

διερράγη ο  συμμετρικός γήινος σφαίρος.

Μονάχη έγνοια μας  η συντήρησις ενός αργεγόνου κλέους.

Φευ! Η δάφνη κατεμαράνθη!

Εμπορευματοποιηθείς φυλακίσθηκε στα τάρταρα o Έρως!

Η ζωοδότρα φιλότης ετμίθη, βίβλος εγένετο. Διατίθεται διά πάσαν χρήσιν!

Το κήρυγμα μίαςς αλλήθωρης αγάπης ετρανώθη

μηδείς εις την ησυχία του αφέθη δίχως έξωθεν οχλήσεις.

Εκράτει δε νείκος, εκ του αδιαπεράστου ζόφου εγένετο Χάος.

Χάος ωδίνει και τέξεται ακατάλυτον και αείρροον δίνην.

Κτηνώδης του κατακρημνισθέντος παλαιού η οιμωγή,

του σήποντος παρόντος  ανήκεστος η οδύνη.

Τον οικοδόμον του μέλλοντος διέχει βαρυτάτος ευθύνη.