Fragmentum Anaximenis Milesii

Οἷον ἡ ψυχὴ ἡ ἡμετέρα ἀὴρ οὖσα συγκρατεῖ ἡμᾶς, καὶ ὅλον τὸν κόσμον πνεῦμα καὶ ἀὴρ περιέχει.

[(Αέτ. I 3, 4 (D. 278)].

Ὡς Ἔρως κοσμοσείστης  μαίνεται και ταράττει τό ἅπαν

ό λογισμός  παρείσακτος εἰσβολεύς πίπτει ἀναχαιτισθείς.

Θάνατος  Νυκτός υἱός  , φύσει άναζωογονητικός

παραπλανητικά τελεσίδικος ,κρατεῖ τά ἡνία

             ἁρματηλάτης πτερωθείς.

Χωλός Ἥφαιστος δορυφόρος 

πυρφόρος βάναυσος Προμηθεύς

τραντάζει τα ἔργα τῶν θνητῶν ἀήρ βάσανος

 σκοταῖος ἰχνηλάτης Ύπερποντίου Ἀχερουσίας,

          πραματευτής ῥηξικελεύθων βίων.

'Αδήριτη ἀνάσα θεραπενίς Ἀνάσσης Ποιήσεως

 διά τοῦ ἀνέμου διασπαρθεῖσα πανταχοῦ

τονώνει κόσμους ἑρμητικά ὑποφώσκοντες.

-Ἁμαρτάνεις Θαλῆ, τό ἄκτιστον ὕδωρ ἐξατμίζεται

-Μήν κλαίεις τούς νηπίους Ὀδυσσεῦ,

ἦταν  μοιραῖο νά σκιστεῖ  ὀ ἀσκός τοῦ Αἰόλου.

Ἠ ἐπανάσταση τῶν ἀποκλήρων

Κάθε ἀλήθεια βυθίζεται ἀπροσδόκητα στήν ἀκρoτάτη  λήθη

κι  οἱ παγιωμένες λύσεις κρίνονται ἐκ τῶν πραγμάτων ἀλυσιτελεῖς.

ὄταν ἡ  παννυχίδα τῶν ἀποκλήρων τελεῖται μυστηριακά μέ παρελάσεις

καί λαμπαδηφορίες στήν ἀπροσπέλαστη κι ἄκτιστη Ἱερά Ὁδό,

ὁ πάντα ὁρμώμενος ἀπό τό  χρέος  ραψωδός δέν παρεκκλίνει.

Οἱ χορδές πάλλονται ἐκστατικά μέ νότες πρωτάκουστες, πολεμικές

σκοπός νά πλήξουν θανάσιμα τό βασίλειο τῆς ἐπίπλαστης ἁρμονίας.

 Οἱ δρακόντειοι νόμοι πλέον δέν ἐχουν καμία ἰσχύ,

πᾶσα θέσφατη ἐντολή ἐπιβάλλεται ὁμοθυμαδόν νά παραβιαστεῖ,

ἡ ἐξουσία τοῦ φόβου εἶναι γραμμένο ν' ἀνατραπεῖ μέ τό  πρῶτο βῆμα

ἀρές ἀναθέματος θά στοιχειώσουν καθένα πού δειλιάζει καί λοξοδρομεῖ,

πρωτόλειες ποιήσεις πλέον δέν ἐπιτρέπουν παρακλήσεις καί  συγχωροχάρτια.

Συνίσταται σ΄ ὁποιον κατατρύχεται ἀπό ἐπαμφοτερισμούς

ἀπό  τήν ὑπέρτατη ἐκείνη ἔκστρατεία ἄμεσα ν' ἀποσυρθεῖ,

εἶναι γραπτό νά μή γευτεῖ τήν θριάμβευση τῶν ἀποκλήρων.

Γιά λίγους νοεῖται ἐπιβίωση δίχως ἀλήθειες και καθιερωμένες λύσεις.