Η αγαπημένη του εξόριστου ποιητή

Είχε το χάρισμα να μιλά μ΄ αρμονικές νότες και χρώματα,

να διαβάζει λέξη-λέξη την ψυχή του εξόριστου ποιητή.

Αναμειγνύοντας στο γλυκό κρασί του νηπενθή φίλτρα,

προσπαθούσε  να κατευνάσει τις αρνητικές σκέψεις του.

Με την παιδική αθωότητα και την απόξενη μελαγχολία της

χάρισε στην τέχνη του αισθητική αρτιότητα και  φαντασία.

Το γλυκό της βλέμμα καρφωμένο στα μάτια  τον ταξίδευε

μακριά δείχνοντάς του  δρόμο για τη μελλούμενη  δόξα.

Όμως η  ευαίσθητη καρδιά από ενδοιασμούς γεμάτη

την έκανε ν΄ αναβάλλει το  ταξίδι της επιστροφής,

ν' αρνείται τη συντροφιά του ποιητή που  η ίδια λύτρωσε.

Τι  κρίμα να πονά μια γυναίκα που αγαπιέται !