Αφή

Μια φορά κι έναν καιρό ένα αγόρι βρήκε πεταμένα τα χέρια μου. 

Τα φόρεσε και προσπαθώντας να ψηλαφίσει τον κόσμο

καθώς το φευγαλέο ρόδο που άτσαλα μαδήσαμε

έφερε στην επιφάνεια τον πόνο των αγκαθιών. 

Σφαλισμένος στην κάμαρά μου πια

εγώ που κάποτε ψιθύριζα για διαρρήξεις

ελπίζω σε ξένα χέρια, πιο δυνατά.

13ο Νηπιαγωγείο

Πεντέμισι χρόνων
και παραμονή Χριστουγέννων
στην αυτοσχέδια
― από θρανία ― εξέδρα
καθώς έφτανε στο δίστιχο:
«μ' ένα αγγελούδι Σου, το πιο μικρό

θέλω να παίξω κυνηγητό»

φοβήθηκε πως ενώπιον όλων
θα σωριαζόταν καταγής.

Τότε ένιωσε για πρώτη φορά
πόσο τρόμο κρύβουν τα ποιήματα.

Ρεβόλβερ

Εσείς που θέλετε να τινάξετε
τα μυαλά μου στον αέρα,
προσέξτε μονάχα
μην πατήσετε τις σκέψεις μου.

Kοντρόλ

Πλατεία· βράδυ Παρασκευής

καθώς απλώνει το πόδι

για να κοντρολάρει τη μπάλα

μπροστά στα σχολιαρόπαιδα

με τις χρωματιστές φανέλες

 — λίγο πριν αγγίξει τον δρόμο  — 

αναρωτιέται πόσο κορμί ξόδεψε

δίχως να κοντρολάρει

μια ολόκληρη ζωή.

Χάσμα γενεών

Ένα σκονισμένο φθινόπωρο

ο παππούς ακούγοντας μπάλα

απ’ το βραχνό τρανζιστοράκι

ορκίστηκε πως είδε

γίγαντα τον Νεστορίδη

να τριγυρίζει τη γειτονιά.

Ένα μεξικάνικο καλοκαίρι 

ο πατέρας άφωνος

απ’ τα σόλο του Diegitο

στην έγχρωμη Philips

πίστεψε πως τ'  απόκομμα

με τον μικρόσωμο μάγο αρκεί

για να κερδίσει το βλέμμα της. 

Τον φετινό χειμώνα ο εγγονός

κολλημένος στην έξυπνη οθόνη

έσπευσε ν’ αγοράσει το σαμπουάν

που διαφημίζει ο Κριστιάνο

κι ας του δείξαμε

το βίντεο που κλαίει.