Βραδιά Ποίησης

Διάβασε στίχους απ' το "Μονόγραμμα",
τον "Σάρκινο Λόγο" του Ρίτσου,
τις "Γυναίκες με τ' αλογίσια μάτια''.

 
Έψαλε της "ερωθιάς τα πάθη",
της Ελένης τ' αδειανό πουκάμισο,
Βεατρίκη, Μαργαρίτα κι Ευρυκόμη.

Ήταν δύσκολο να της πει "σ' αγαπώ";

Αντίφαση

Το 2010 στηνόμουν στην οθόνη,

για να θαυμάσω τον Σισέ, 

τον Ζιλμπέρτο Σίλβα, τον Κατσουράνη
Το 2010 διάβασα για πρώτη φορά

Φιλύρα, Λαπαθιώτη, Ουράνη.

Άργησα να καταλάβω πως

ανήκω σε δύο αντίθετους κόσμους.

Μέγιστον Μάθημα

Μίλησα για τον πόλεμο
κι απ’ τα μεγάφωνα αντήχησε
η κραυγή των ξεριζωμένων.
Ζέστανα την αρχαία δύναμη
στης Τροίας της φωτιά,
ο χάρτης γέμισε ερείπια.
Σήκωσα το τρόπαιο της νίκης,
μια κόκκινη λασπωμένη λίμνη
σκέπασε το φιλί της αγαπημένης.
Κίνησα ν΄ αδράξω τον πλούτο,
ο κόσμος της επαγγελίας
άδειος από πεφταστέρια,
δίχως άλογο, μυρτιά και ψωμί.
Έδωσα υπόσχεση στα νιάτα,
αδικοσκοτωμένα αδέρφια μου,
γυρέψατε την κλεμμένη πνοή
σε οβάλ γραφεία στρατηγείων.
Έψαλα την αθανασία.
-Η αχίλλειος πτέρνα, κύριε;
Τι να διδάξω τα παιδιά...
Άλλον φόβο δεν έχω.

 
Κ.Κ.
Εικόνα: Τάσσος Αλεβίζος (1914-1985), Επιτάφιος