Χριστούγεννα 2020

Ζήτησε να περάσει τα Χριστούγεννα

σ΄ ένα διήγημα του Παπαδιαμάντη.

Δεν απαίτησε μερίδιο απ’ την πλοκή.

Βωβός στο καπηλειό του Γιάννη Βλάχου

ν’ ακούει ιστορίες θαλασσοδαρμένων. 

Ζήτησε να στέκει κρημνώδης βράχος,

ρίφια λουκιασμένα ν' αγκρομάζεται·

εκεί που σκαρφαλώνουν ξεχασμένοι αλήτες,

ν’ αντηχεί το μοιρολόγι της φώκιας

για τα πάθια του κόσμου και τους καημούς.

Σαν άνεμος να ξεχύνεται. Μ΄ ένα φύσημα

ν’ αντηχήσουν ξανά τρίγωνα σκουριασμένα 

και το τσέρκι στην ασάλευτη γειτονιά.

Ζήτησε να γίνει μη μετρήσιμος,

σταγόνα ρετσίνας στη Δεξαμενή

που χύνεται και ταξιδεύει μακριά

από τέτοια αραχνιασμένα Χριστούγεννα.

Ζήτησε να ξεχάσει φόβους κι απειλές.

©

Kωνσταντίνος Κωστέας 

25/12/2020

Αποσιωποιητικά

Διδαχτήκαμε τα σημεία στίξης.

Βάλαμε τάξη στα γραπτά μας,

αλλάξαμε σειρά...

Ειρωνευτήκαμε, εκπλαγήκαμε,

εκφράσαμε απορίες.

Βάλαμε χρώμα στη φωνή μας,

σταθήκαμε μπροστά από ακροατήρια,

Κεντρίσαμε την προσοχή σας.

Πλέον μιλάμε ασταμάτητα...

Με τον λόγο καλά τα πάμε τελικά.

Ποιος, όμως, θα βάλει τάξη στη σιωπή;

Πάλι μας ξεγέλασε η ποίηση.

Κωνσταντίνος Κωστέας