-Είναι πνιχτά τα βάραθρα γιατί κύλησες;
Λύρα αρμονική , προίκα μέλους ανέσπερου
σέρνει θρήνο λιγυρό σ' άφθαστα ύψη.
Οι απαρασάλευτοι θεοί της σοφίας ριγούν:
τι πάθος άσβεστο και πόσο λίγη η ζήση;
Πλήγμα φονικό σπαθίζει το αιώνιο κέλυφος,
η φαρμακεία συντρίβει αρχαίες κατάρες.
-Ω εξαγνισμένο ερπετό ,γνώσης πηγή ακεσία !
Η βλοσυρή Εκάτη από πανώρια θυσία γητεμένη
φέγγει. Πρώτος θα διαβώ τα καταχθόνια παλάτια .
Κήρες και Τάρταρα δεν φράζουν πια τη λύτρωση.
Ακούστε μύστες: «Η νέκυια δεν λογίζεται ουτοπία!
Μα για μια κόρη χρίστηκα εμψυχωτής σκιών» .
