O συλλέκτης

Στ’ ακάθαρτα κυλά ο χρόνος,

Συνήθισα να επαγρυπνώ,

σπασμένες συλλαβές ανακτώ.

Μ' εύθραστα όμως  δοκιμασμένα  

δάχτυλα, συγκολλώ ματωμένες λέξεις.

Πρέπει να ψηλαφίσω ξανά τα αγκάθια,

οι βιαστικοί πάντα απρόσεκτα τις πετούν.

Πριν την ανάπαυση θα βρω τη δύναμη

να καυτηριάσω άλλη μια πληγή.

Προμετωπίδα

Πολιτογραφηθείς διαπρύσιος κήρυκας τῆς ὑπερτάτου  ἀταραξίας τοῦ ὄντος, λογάριασα ν' ἀναλώσω τό ζωτικότερο τμῆμα τῆς φευγαλέας μου ὕπαρξης στήν ἱερά ἀναζήτηση τῆς Κουροτρόφου Εἰρήνης.

Εἰς μάτην ! Σύσσωμη ἡ ἀκοή μου ταράχθηκε ἀπό τίς κλαγγές τῶν Κορυβάντων…

Έξοδος

Πόθοι  παρθενικοί σ'  άσωστο κρημνό κυλήσαν,

φυλλοβόλα  ίχνη  καλύψαν  σύγκορμη την  ξηρά.

Δεν αναθρώσκει στις εστίες ζωογόνος φωτιά 

αναθυμίαση   πνιγηρά  η καμένη ύλη.

Ο  ζέφυρος άρπαξε το στερνό  μαντήλι…

Μονάχη γλώσσα έμεινε το «έχε γειά»…

Θλιμμένοι πλεύσαμε  να εξοντώσουμε τα τέρατα.

-«Θα πνίξουν τους γέρους» κράζουμε «τα μελανά ιστία».

-Ξέπνοοι θ΄ατενίσουμε του κόσμου τα πέρατα,

ή αναπαυόμενοι θα διηγούμαστε τη νεανική μας απιστία;