Τα πραγματικά έργα τέχνης είναι θνησιγενή, ως εκ τούτου αδίκως πασχίζουμε να τ' ανιχνεύσουμε στο χαρτί. Η υψηλότερη δόση ποιητικότητας αναλώνεται στον αντίλαλο της ζωοδότρας κραυγής κατά τη στιγμή που ο χαμένος αργοναύτης αντιπαλεύοντας την κίβδηλη, φθαρτική συμβαση που καλέιται πραγματικότητα, συνειδητοποιει πως σε καποια όμματα καθρεφτίζεται το άυλο.
Η δημιουργικότητα δεν χαρίζεται στους μονήρεις, τους στάσιμους, τους συμβατικούς. Η μεταρσίωση ανήκει στους τυφλούς εραστές της στιγμής, στους αλαφροΐσκιωτους, στους άφοβους πλάνητες που αφήνουν το ορμέμφυτο να τους παρασύρει ως τα βάθη, καθώς έχουν εμπεδώσει το αναπόφευκτο του ολέθρου και εμμανείς πέφτουν στο ξίφος όπως ο Αίας. Η γνώση ανήκει στους ακάματους ταξιδευτές και υπερπόντιους αναζητητές μιας και μόνο λέξης, νότας, ή πινελιάς , στους ρακοσυλλέκτες που βρίσκουν την υπέρτατη ουσία σ' όσα το πλήθος χαρακτηρίζει ευτελή. Η φαντασία βρίσκεται άφθονη σ΄ αυτούς που κοπιάζουν, όταν περιγράφουν ακόμα και πράγματα οφθαλμοφανή....
