Χτύπησες την πόρτα μου
για ίσκιο βαστώντας
ένα καταπράσινο
τσαμπί σταφύλι.
Σου πρόσφερα
ένα ποτήρι στάχτη
και γέλασα.
Τώρα, για μια στάλα νερό,
απλώνω στους ξένους
το χέρι που σ’ άγγιζε,
στα σκουπίδια ψάχνω
την κομμένη μου ανάσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου