Βλάβη

«Συγγνώμη που σου χάλασα το ποίημα»

ψιθύρισε απ' το διπλανό τραπέζι

καθώς μ' αντίκρισε βυθισμένο στα χαρτιά μου. 

«Έχεις δει κανένα ποίημα να λειτουργεί;»

τη ρώτησα με το γνωστό μου πικρό χαμόγελο.  

Ψευδαίσθηση

Σας κοιτώ κατάματα 

καθρεφτίζοντας ελπίδες 

που έχουν ήδη φθαρεί.

Σας σφίγγω το χέρι

δυναμιτίζοντας πόθους

αταίριαστους με την εποχή.

Κάπως έτσι ίσως και να πιστέψω

πως κάτι πιο χρήσιμο

από τούτο το ποίημα

έχω να σας δώσω

για ν' αντιμετωπίσετε

τα δύσκολα που θα 'ρθουν.

Επαιτεία

Καθώς έψαχνα τα ρέστα μου

Εφιάλτου και Καρτερίας γωνία

η μάγισσα Κίρκη μεθυσμένη

από μύθο και σύννεφο

στη θέση της πεθαμένης ζητιάνας

ανοίγοντας την παλάμη της φώναξε: 

«Εδώ μέσα θα βρεις ό,τι θες 

για να πάψεις να τραγουδάς

 θλιμμένα τραγούδια».

H βάρκα Ερατώ

Άβροχη σάρκα

με την παρηγόρια

«δεν έμαθες τι σημαίνει κύμα»
οι ταξιδεμένοι σε ξεγελούν
μα εσύ δίχως τέλος σαπίζεις
και το ξύλο σου αχρηστεύεται
λαχταρώντας μια γουλιά θάλασσα
όπως η βάρκα Ερατώ

για χρόνια ξεχασμένη
στο γκαράζ της Οδού Σπάρτης

πλάι στη σαββατιάτικη αγορά.

Ατθίς (Ezra Pound - Atthis)

 

Ezra Pound - Atthis

 Atthis

Thy soul

Grown delicate with satieties,

Atthis.

O Atthis,

I long for thy lips.

I long for thy narrow breasts,

Thou restless, ungathered.

................................................................................................................................................

Ατθίς

Η ψυχή σου

αναθρεμμένη μ' άφθαστη λεπταισθησία,

Ατθίς.

Ω Ατθίς,

Λαχταρώ τα χείλη σου.

Τα μικροκαμωμένα σου στήθη λαχταρώ,

Ω σύ, που δίχως αναπαμό τις σκέψεις σου σκορπίζεις. 

Μετάφραση: Κωνσταντίνος Κωστέας

Επίγραμμα

Τρανοί Αθηναίοι όσοι στον Μαραθώνα
στερήσατε δύναμιν χρυσοφόρων Μήδων
σχωράτε με καθώς αργοπατώντας
στου βράχου τα ριζά
σιμά στους ξεσπιτωμένους και τα πρεζάκια
γρικάω το γδούπο του νεκρού 'Δυσσέα
και τα γρόσια των καλαμαράδων
να κουδουνίζουν στο σελάχι του Γκούρα.

Βαριά η απουσία 

μα πάντα κάτι μένει.

Όνειρο Σειρήνας

βαθιά μέσα στη νύχτα.

Κατιούσα κλιμάκωση

Σωμάτων θέωση

σωμάτων ένωση

σωμάτων αίσθηση 

σωμάτων σκιά

σωμάτων φυγή 

σωμάτων ενύπνιο

σωμάτων μνήμη

σωμάτων φθορά

Εμβαδόν

Όσο μας δελέαζαν τα ύψη

τόσο ξεχνούσαμε τη βάση

κι οι άθικτες σελίδες γεωμετρίας

ξέροντας πως δεν έχουμε στεριώσει

δύο δεκαετίες μετά

μας παίρνουν στο κατόπι

 να πάρουν την εκδίκησή τους.

Πίνακας: Kazimir Malevich, The Running Man (1932-1933).

H πραμάτεια

Στερνοί πραματευτάδες
με ψωριασμένα γαϊδούρια
παίρνουμε σβάρνα τα χωριά
στον κάμπο, τη θάλασσα
ως και τ' απόκρημνα ψηλά βουνά.
Χτυπάμε... οι πόρτες αμπαρωμένες
όσων ξεχάστηκαν στην πολιτεία,
την Αυστραλία, τον ουρανό.
Πάρωρα γυρνάμε
μ' ένα αδειανό πουγκί
- σκορπάμε οι κακόμοιροι
κι όσα έχουμε βαστάξει -.
Μα τούτο που μας βαστά
καταπώς ξέρουμε
- άλλο να γενούμε

παρ' όλες τις προσπάθειες

δε βγαίνει -

είν' η διαβολεμένη πραμάτεια.

Game over

H ίδια μαύρη οθόνη
— σαν τα παλιά ηλεκτρονικά
καθώς πέφτει το ρεύμα —
μάς μεταφέρει το μήνυμα:
«μάγκα, δεν έχει παρακάτω,

πάρε δυνάμεις κι αύριο
ξαναδοκιμάζεις στην ίδια πίστα».

Εκτός ύλης

Πετύχαμε στις εξετάσεις
κι οι καθηγητάδες μιλούσαν
με θέρμη για την πρόοδό μας.
Μα τώρα απόφοιτοι γαρ
καμιά δεκαριά χρόνια,
όταν στις συναντήσεις μας
αντί για την επικαιρότητα,
την μπάλα, τις γυναίκες,
η κουβέντα τυχαία φτάνει
σε θέματα εκτός ύλης
κανείς δεν ξέρει τι να πει
γιατί ποτέ δε θέλησε να τα μάθει,
καθότι μια σχετική εξέταση
ποτέ δεν είχε θεσπιστεί.

Ματαίωση

Πρόσωπο ωχρό, βλέμμα απλανές

καθρέφτισμα μιας ήττας ανεξήγητης

καρδιά που σπαράζει

γιατί παρέβη τα συμφωνημένα

ζητώντας να γνωρίσει τ' απόρρητα.

Σφαλιστό στόμα, ενθύμιο απαξίωσης

δοκίμασε κάποτε να ψάλλει

το πιο γλυκό τραγούδι

μ' απόκοσμη λαλιά.

Το πήραν γι' άναρθρη

κραυγή πολέμου

και προσπέρασαν.

Στο κομό

Ανέπαφα βρήκατε
τα τετράδιά μου
πάνω στο κομό,

την πένα κλειδωμένη
σ΄ ένα αραχνιασμένο συρτάρι.

Καιρός να μάθετε

πως έφθειρα τα δάχτυλά μου,

ανοίγοντας γούβες
για τα χρόνια που κυλούν

και ξεχορταριάζοντας

τις μέρες.